از روی دست رضا احسان پور

به نام حضرت دوست

السلام علی المهدی و علی آبائه

جشنهای نیمه شعبان در شهر ما برای چیست؟

جشنهای نیمه شعبان در شهر ما برای این است: که راه عبور و مرور را مسدود کنیم، صدای خوانندگان آن ور آبی را در کوچه ول دهیم و آخ که اگر پا دهد میشود حتی در کوی برزن برقصیم!، با کلی آرایش و با حجابی ... به خیابان بیاییم. کی به کی است؟ مهم این است که ما بتوانیم در این جشن شرکت کنیم و زوج خوبی برای خود گیر بیاویرم اینجاست که حاجت روا نیز شده ایم. نهایت اگر نشد دوستی مذکر برای خود دست و پا میکنیم و اگر باز هم نشد، لذت متلکهای لحظه ای را دریافت میکنیم. جشنهای نیمه شعبان اشتراکاتی نیز با دهه اول محرم دارد: غذا، نوشیدنی و خوراکی ملت را تا چند روز تأمین میکند. تنها کافی است بایستیم و بگوییم: فلان مریض را ما داریم فلان مریض را همسایه و...جشنهای نیمه شعبان وقت خوبی است برای شروع زندگی مشترک! پس ما جشن عروسیمان را میگیریم و صدای موسیقیهای آنچنانی، بوقهای ممتد و مواد محترقه اینچنانی مان را تا نصفه شب مهمان گوش و روان همشهریهای مان میکنیم. کی کی است یک شب که هزار شب نمیشود اصلاً خود آنها هم که اذیت میشوند، چشمشان دربیاد در جشنهایشان همین کارها را بکنند ما اعتراضی نمیکنیم.

جشنهای نیمه شعبان برای این نیست: که ما کمی باورهای مهدویمان را پر رنگ کنیم. آخر چه کسی در روز جشن کتاب میخواند یا به روشنگریهای آین و آن گوش فرامیدهد همه اش که نمیشود آگاهی زیاد کرد، محرم یکجور ما را مینشانید پا منبر و جشن نیمه شعبان را هم برایش اینطوری نقشه دارن؟ و برای این هم نیست که فکر کنیم آیا برای ظهور آقا خودمان از خود چه کرده ایم؟ به ما چه! کسی ما را به حساب نمی آورد! مملکت مسؤول دارد! متولی فرهنگی دارد... بیخیال اصلاً ما دوست داریم شادی کنیم هر جور که دلمان میخواهد. تجدید عهد چه صیغه ای است؟ اصلاً شادیمان را معنا دهیم و دعا کنیم امام مهدی(عج) بیاید که چه شود؟ لابد او هم میخواهد ما را محدود کند، اصلاً آخرت میخواهیم چه کار؟ بیخیال! عیش دنیا را عشق است معرفت به امام را بگذار یکی دوسال پایانی زندگی، آنوقت ببین هر کجا که رد میشوی بانی کار خیرش ماییم با کلی بوق کرنا و ذرازنای.

آری این هم از جشن نیمه شعبان پرونده بعدی را بده تا تکلیف آن را هم یکسره کنیم.

اللهم عجل لولیک الفرج

یاعلی