سمانه

به نام حضرت دوست

السلام علی المهدی و علی آبائه

مرامت 8 ساله دیوونه ام کرده که بهت میگم رفیق. چندسال پیش یه جا راجع به امید بحث بود بعد کشیده شد به اینکه هستی دار زندگیتون که خیلی ازش تأثیر گرفتید چطور بوده؟ یادم نمیاد شیفتگی بی حدی که نسبت بهت دارم گذاشته باشه موقع گفتن از هستی دار، جز تو توی ذهنم بیاد. البته ما هیچوقت دوستای نزدیک که همیشه با هم باشیم نبودیم تو با آرزو بودی و منم با اون یکی سمانه، هاجر، فائزه و... اما چیزی که حقیقت احساسات منو تشکیل میداد سمت تو بود. آخ که وقتی غصه داشتی چقدر حالم گرفته میشد، وقتی برای یکی دیگه به هم میریختی بیشتر عاشقت میشدم و وقتی میرفتی برای خواسته هات سراغ خدا دلم میخواست ببوسمت. همش دنبال این بودم که آرزو یه لحظه ازت دور بشه و من شیرجه بزنم سمتت اما جالبه که وقتی آرزو میرفت، اون یکی سمانه بود که میگت: فاطمه! تو دوست منی یا اون؟ هیچ وقت فرصت پیدا نکردم که بگم چقدر دوستت دارم هر چند دادن رمز وبلاگ بهت و اون بلاهایی که شب امتحان زبان شناسی سرت آوردم، خودش نشون میداد چقدر برام عزیزی. صادقانه ترین دوست داشتنم همیشه سمت تو بوده و بی تعارفترین پیامکای دوستانه ای که دادم برای تو. با اینکه پیامک دوستانه زیاد دریافت میکنم اما فقط از تو رو با تمام وجود باور کردم. قرار شبهای قدرم اینه که به دوستای خاصم، اونایی که از این قرار خبر دارند، تک بزنم. تو، فریبا، فاطمه و... دوستای خوبی که الان کنارم نیستید. وقتی تکم رو فقط تو جواب دادی، فهمیدم هنوزم بی اندازه عاشقتم. وقتی عصر گوشیم زنگ خورد، از حرص اینکه حوصله کسی رو نداشتم گفتم جواب نمیدم تا اینکه دیدم"سمانه جونم" روش افتاده. وای تو هنوز برام خیلی عزیزی سمانه جون.

      

اللهم عجل لولیک الفرج
یاعلی